Natuurlijk erfgoed

Op 28 juni 2007 riep de UNESCO, in de Nieuwzeelandse stad Christchurchen, het Nationale Park de Teide uit tot natuurlijk erfgoed van de mensheid: “het is één van de rijkste, meest verscheiden en spectaculairste vulkaanlandschappen ter wereld… Het park rijst 7500 m op vanaf de oceaanbodem, herbergt de op twee na grootste vulkanische structuur ter wereld en gaat prat op zijn spectaculaire omgeving. De visuele impact is nog groter door de atmosferische omstandigheden die voor continu veranderende texturen en kleuren zorgen en de berg in een “wolkenzee” hullen. De Teide levert ons heel wat informatie voor een beter begrip van de geologische processen die tot het ontstaan en de evolutie van de oceaaneilanden leiden, en vormt de perfecte aanvulling op de andere vulkanische gebieden, zoals het Haleakalā National Park (Verenigde Staten), die reeds op de werelderfgoedlijst zijn ingeschreven”. Deze erkenning was het resultaat van meer dan vijf jaar hard werken.

Het Nationale Park de Teide werd in de eerste plaats om geologische redenen tot werelderfgoed uitgeroepen. Toch werden er nog verschillende andere motieven, als het belang van het park als natuurlijk erfgoed, en minder tastbare argumenten, als de continu veranderende combinaties van licht en kleur, aangevoerd. De hoogte van het Park is zeer bepalend voor het klimaat. De vochtige luchtlaag van de wolkenzee kan de hoge top niet bereiken waardoor het in het park overwegend droog is.

In de winter wordt het wel gegeseld door sneeuw en ijs. Door deze omstandigheden is op het eiland Tenerife zowaar een tweede eiland ontstaan met eigen, inheemse flora en fauna.

De opname van het Park op de werelderfgoedlijst betekent geen eindpunt. Integendeel. Het is het begin van een verregaand engagement om deze bijzondere, natuurlijke omgeving te beschermen, te behouden en te waarderen.