De geschiedenis van de Kabelbaan
De kabelbaan van de Teide blies in december 2012 40 kaarsje uit. Een sterk staaltje engineering!
Wat voorafging
In de loop van de geschiedenis werden tal van ideeën geopperd en voorstellen gedaan voor de bouw van een kabelbaan naar de top van de Teide. Het enige project dat ook daadwerkelijk werd uitgevoerd was dat van Don Andrés de Arroyo y González de Chávez. In 1929, tijdens één van zijn reizen naar Duitsland en Zwitserland, werd hij verrast door het aantal kabelbanen in de regio en de prachtige uitzichten vanuit de hoge kabelbaanstations. Na zijn terugkeer besloot hij alles in het werk te stellen om de Teide van een kabelbaan te voorzien en zo alle bezoekers de mogelijkheid te geven op de top van de berg van het prachtige uitzicht te genieten.
Het project
Het oorspronkelijke bouwproject van de kabelbaan werd in 1930 uitgetekend door wegen- en waterbouwkundig ingenieur Don José Ochoa Benjumea. Het betrof een tweedelig kabelbaansysteem. Het eerste stuk zou van Montaña Majúa naar Montaña Fría lopen, en door twee cabines met een capaciteit van 35 personen worden afgelegd. Het tweede stuk zou het tweede station met het eindstation verbinden en door slechts één cabine met een capaciteit van 15 personen worden afgelegd. In 1960 werd het definitieve bouwproject uitgetekend op basis van het oorspronkelijke plan van ingenieur Ochoa. Het definitieve project verplaatste het beginstation van Montaña Majúa naar de huidige locatie. Hierdoor moest er één toren minder worden gebouwd en kon de slijtage van de kabel worden vertraagd. Het definitieve kabelbaanproject werd uitgetekend door wegen- en waterbouwkundig ingenieur Don Miguel Pintor Domingo en industrieel ingenieur Don Francisco Trujillo Armas.
Het traject
Het uiteindelijke traject haalde maximaal profijt uit het hellende terrein en vergemakkelijkte de bouw van de torens door het beginstation op één lijn te brengen met het tussenstation dat niet meer verplaatst kon worden omdat het voorzien werd op de enige plek met een vaste rotsondergrond. Bovendien maakte dit traject de bouw van extra torens voor het spoor naar het eindstation overbodig.
De bouw
De bouw van de kabelbaan werd gestart in april 1962 met de aanleg van het spoor van de installatie en de overeenkomstige topografische metingen. In 1963 werden de werkzaamheden afgerond waarmee de exacte positie van de stations en de vier torens van de kabelbaan werden bepaald.
De graafwerken voor de bouw van de toegangsweg naar het beginstation startten op 4 september 1963. De bouw van de kabelbaan nam 8 jaar in beslag. De kabelbaan werd opgeleverd op 27 juli 1971, op het moment van de ondertekening van de bouwakte van het eerste stuk van de kabelbaan. Het was vooral moeilijk werken in de wintermaanden. Door de sneeuw en de lage temperaturen kon vaak enkel in het beginstation worden gewerkt.
In het begin werd het materiaal met ezels en mankracht naar boven gedragen. Later werd er een bouwlift geïnstalleerd en in 1967 werd er een supplementaire kabelbaan in werking gesteld om de werken te versnellen. De civieltechnische en funderingswerken werden uitgevoerd door het bedrijf Entrecanales y Tabora S.A. De kabelbaan zelf werd geïnstalleerd door het Italiaanse bedrijf Ceretti e Tanfani S.A.
De inhuldiging
De kabelbaan werd feestelijk ingehuldigd op 18 juli 1971. Op 2 augustus van datzelfde jaar werd de kabelbaan officieel in werking gesteld. De kabelbaan luidde een nieuw tijdperk in op de Canarische Eilanden en geeft tot vandaag alle bezoekers te kans om van een fantastische ervaring te genieten.
De renovatie
Tussen 1999 en 2007 werd de installatie volledig gerenoveerd. De bestaande cabines werden vervangen door modernere cabines met een aerodynamisch ontwerp. De kabels, het tractiesysteem en de vier torens werden eveneens vervangen. De stations werden nagekeken, aangepast aan de nieuwe behoeften en in de omgeving geïntegreerd. Ook de machines en de elektriciteitscentrale werden volledig gerenoveerd. Tot slot werden ook de veiligheids- en controlesystemen volledig aangepast en werd er een schema opgesteld voor periodieke veiligheidscontroles.
